ΜΙΑ ΓΑΤΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΕΛΕΓΑΝ ΙΡΜΑ.

ΙΡΜΑ.
Γεννηθηκε στον δρομο, απο την αδεσποτη μανουλα της..
Η Ιρμα, τριγυριζε στο δρομο κι η μυτουλα της ετρεχε μυξουλες.
Η Ιρμα ειχε ρανιδοτραχειτιδα.
Γνωρισε ομως μια γυναικα, η οποια την φροντισε κι εγινε γρηγορα καλα .
Κατοπιν την πηρε και την πηγε για ασφαλεια, σ'ενα καταφυγιο.
Η Ιρμα εζησε καμποσους μηνες σ'ενα κλουβι κι υστερα παραδοθηκε σ'ενα πειραματικο εργαστηριο.
Τα νυχια αλλα και τα δοντια της, αφαιρεθηκαν.
Δεν μπορουσε πλεον να υπερασπιστει τον εαυτο της.
Την πηραν και την συνδεσαν σ'ενα μηχανημα.
Ηταν αδυνατον να κουνηθει.
Τα μηχανηματα ελεγχαν πλεον καθε της κινηση.
Ανοιξαν το μικρο της κρανιο και συνδεσαν τον εγκεφαλο της με ηλεκτροδια.
Απο κεινη την ωρα, την τροφοδοτουσαν τεχνικα.
Διατηρηθηκε ετσι καμποσους μηνες.

Ενιωθε πονο κι ειχε κραμπες σε ολο της το σωμα.
Αμετρητες φορες, αναρωτηθηκε που ηταν εκεινη η γυναικα που την ταιζε στον ομορφο κηπο της και γιατι δεν ερχοτανε να την παρει.
Οι φωνητικες χορδες της ειχαν κοπει.Δεν μπορουσε να φωναξει.
Ηθελε να ακουστει.
Να ακουστει απο καποιον και να ερχοτανε να την παρει.
Κακοποιουσαν το μικρο σωματακι της καθημερινα.
Καθημερινα αυξαναν την δοση του δηλητηριου.
Τα ναρκωτικα λιγο λιγο την οδηγουσαν στον θανατο.
Ομως αυτος αργουσε ακομα.
Διπλα της ηταν κι αλλες γατες. Ολες με την ιδια μοιρα.
Παραδιπλα, στα κλουβια, ηταν αλλα ζωα που περιμενα την σειρα τους.
Τα ματια τους ηταν ορθανοιχτα απο τον τρομο.
Ενιωθαν την σκληραδα αυτου που θα βιωναν..
Σ'αυτο το εργαστηριο η συμπονια ηταν αγνωστη λεξη.  
Οι ανθρωποι εκει, ελεγαν ιστοριες, γελουσαν, ενω τα ζωα πεθαιναν μ'ενα φρικτο θανατο.
Την ωρα που η ζωη εφευγε απο μεσα της, η Ιρμα ταξιδεψε στον ομορφο κηπο. Εκει που δεν προλαβε να ζησει πολυ.
Νοερα, ξαπλωσε στην σκια του δεντρου κι αφησε την ψυχη της να ταξιδεψει.
Επιτελους. ΗΤΑΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΞΑΝΑ.